آرتروز گردن، از علل و علائم، تا درمان و فیزیوتراپی

آرتروز گردن، از علل و علائم، تا درمان و فیزیوتراپی

آرتروز گردن، از علل و علائم، تا درمان و فیزیوتراپی

آرتروز گردن هنگامی اتفاق می افتد  که غضروف های محافظ  مفاصل گردن شروع به از بین رفتن می کند و دیگر غضروفی میان استخوان ها وجود ندارد.  این عارضه در نهایت می تواند منجر به تورم مفاصل بشود.

اسپوندیلوز سرویکال چیست؟

اسپوندیلوز سرویکال یا آرتروز گردن یک بیماری است که باعث ایجاد تغییر در استخوان ها ، دیسک ها و مفاصل گردن می شود. این تغییرات ناشی از فرسایش و در نتیجه بالا رفتن سن و پیری می باشد. با بالا رفتن  سن ، دیسک های ستون فقرات گردنی به تدریج شکسته می شود ، مایع خود  را از دست می دهد و سخت تر می شود. اسپوندیلوز گردنی معمولاً در افراد میانسال و سالخوردگان رخ می دهد.

به علت انحطاط دیسک ها و غضروف های دیگر، اسپورها یا رشد غیرطبیعی استخوان ، به نام پوکی استخوان ممکن است بر روی استخوان های گردن گسترش یابد.  این رشد غیر طبیعی می تواند باعث ایجاد محدودیت در ستون فقرات داخلی یا در ناحیه ای که اعصاب از ستون فقرات خارج می شود ، شود. این وضعیت با  تنگی کانال نخاعی گردنی مرتبط می باشد.

اسپوندیلوز گردنی اغلب باعث درد و سفتی گردن می شود. اگر چه اسپوندیلوز سرویکال به ندرت پیشرونده است ، اما در موارد شدید ، جراحی اصلاحی مفید می باشد.

علل ابتلا به استئوآرتریت گردنی چیست؟

استئوآرتریت گردن بیشتر در افراد سالخورده مشاهده می شود.

استئوآرتریت گردن بیشتر در افراد سالخورده مشاهده می شود.  بنابراین ساییدگی و پارگی مفاصل در طول زمان ، عامل اصلی بروز آن است. با این حال  عوامل دیگری نیز در ایجاد استئو آرتریت گردن  نقش دارند. از جمله :

  • ژنتیک. بعضی از شواهد نشان می دهد که استئوآرتریت می تواند در افراد یک خانواده ها دیده شود.  که نشان دهنده ژنتیکی بودن آسیب دیدگی غضروف می باشد.
  • آسیب ها . آسیب های مفصلی مانند پارگی غضروف و یا کپسول محافظ مفصلی ، باعث التهاب مفصل می شود و غضروف ممکن است زود تر پاره شود. آسیب های مفصلی می تواند به طرق مختلفی اتفاق می افتد ، از جمله افتادن  و یا به علت شرکت در یک ورزش.
  • اشتغال. مشاغل خاص ، مانند شغل هایی که شامل بسیاری از حرکات تکراری یا سنگین می باشند،  مانند مشاغل ساختمانی ، می توانند فشار بیشتری بر ستون فقرات گردنی ایجاد کنند.
  • وزن. افرادی که دارای اضافه وزن هستند زود تر از سایرین به پوکی استخوان دچار می شوند از جمله در ناحیه گردن .  اضافه  وزن به معنای فشار بیشتر بر روی مفاصل است. اما یکی دیگر از این موارد این است  که افراد دارای اضافه وزن ممکن است التهاب و آسیب دیدگی  بیشتری داشته باشند.

عوامل خطرساز آرتروز گردن چیست؟

عوامل خطرساز آرتروز گردن چیست؟

پیری عامل اصلی تشدید استئوآرتریت گردنی (اسپوندیلوز گردنی) می باشد. در اکثر افرادی که سن آنها بالای 50 سال است ، دیسک های بین مهره ها خاصیت اسفنجی خود را از دست می دهند. استخوان ها و رباط ها ضخیم تر می شوند و در فضای کانال ستون فقرات نفوذ می کنند.

عامل دیگر ممکن است آسیب های قبلی  گردن باشد. افرادی که مشاغل خاصی دارند و یا افرادی که فعالیت های خاصی را انجام می دهند مانند ژیمناست ها و سایر ورزشکاران ممکن است فشار بیشتری بر گردن خود داشته باشند.

وضعیت نامناسب گردن نیز ممکن است در ایجاد تغییرات ستون فقرات تأثیر دارد که منجر به آرتروز گردن می شود

علائم اسپوندیلوز گردنی چیست؟

علائم اسپوندیلوز گردنی چیست؟

علائم اسپوندیلوز گردنی عبارتند از:

  • سفتی و درد گردن ،
  • سردرد که ممکن است ناشی از مشکلات گردن باشد ،
  • درد در شانه یا دست ها ،
  • ناتوانی در چرخاندن و یا خم کردن کامل گردن ، به طوری که گاهی اوقات با رانندگی تداخل پیدا می کند ،
  • شنیدن سر و صدا یا احساس شنیدن صدا هنگامی که گردن به طرفین می چرخد.

علائم اسپوندیلوز سرویکال با استراحت بهبود می یابد. علائم بیماری صبح ها و بعد از ظهرها شدید تر است.

اگر آرتروز گردن منجر به فشار روی نخاع  شود ، بر روی ستون فقرات هم فشار می آورد و باعث بیماری ای به نام میلوپاتی سرویکال میشود.

علائم اسپوندیلوز گردنی با میلوپاتی شامل موارد زیر است :

  • سفتی ، بی حسی و یا ضعف در بازوها ، دست ها و پاها ،
  • عدم هماهنگی و راه رفتن به سختی ،
  • رفلکس های غیر طبیعی ،
  • اسپاسم عضلانی ،
  • از دست دادن کنترل مثانه و روده (بی اختیاری) ،

علائم آرتروز گردن معمولاً با درد همراه است :

  • درد به تدریج شروع می شود و ممکن است در طول زمان بد تر شود ،
  • در مراحل اولیه با درد وسفتی همراه است ،
  • صبح ها درد شدید تر است و با بلند شدن و حرکت کردن بهتر می شود.
  • در پایان روز درد دوباره بد تر می شود ،
  • درد با استراحت کردن بهتر می شود ،
  • درد در شانه ها و یا بین کتف ها احساس می شود ،
  • هنگامی که گردن فشرده می شود ، حساس می شوید.
  • نیمه های شب با درد از خواب بیدار می شوید ،
  • باعث سردرد ، به ویژه در پشت سر می شود.

فرد مبتلا به استئوآرتریت گردن ممکن است تمام این علائم یا تنها چند مورد از آنها را را تجربه کند و علائم ممکن است در طول زمان تغییر کند.

درمان آرتروز گردن چیست؟

فیزیوتراپی برای درمان آرتروز گردن

در بیشتر موارد ، درمان اسپوندیلوز گردن درمان محافظه کارانه است که عبارتند از :

  • استراحت کردن ،
  • استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا سایر داروهای غیر مخدر برای کاهش درد و التهاب ،
  • مراجعه به کایروپراکتیک که می تواند به کنترل درد شدید کمک کند ،
  • استفاده از گردن بند طبی به منظور محدود کردن حرکات و حمایت از گردن ،
  • فیزیوتراپی ، از جمله گرما و سرما درمانی ، کشش ، و یا ورزش
  • داروهای تزریقی (کورتیکواستروئیدها و بی حسی موضعی) به مفاصل ستون فقرات یا ناحیه اطراف ستون فقرات ، مانند تزریق استروئید اپیدورال یا تزریق مفصل گردن.

چه موقع جراحی برای درمان آرتروز گردن مورد نیاز است؟

جراحی برای درمان آرتروز گردن

آرتروز گردن یک بیماری مزمن و بلند مدت می باشد. اما در اکثر موارد ، پیشرونده نیست. جراحی فقط در موارد نادر مورد نیاز است. هدف جراحی حذف منبع فشار بر روی نخاع و اعصاب است. جراحی ممکن است شامل اضافه کردن ثبات در قالب ایمپلنت یا از طریق همجوشی  مهره ها باشد.

اما عمل جراحی فقط زمانی انجام می شود که فرد مبتلا به آرتروز گردن عملکرد های خود را کاملاً از دست داده باشد.  به عنوان مثال اگر دست ها ، پاها ،  یا انگشتان شما بی حس هستند.  هر نوع تحت فشار قرار گرفتن  نخاع می تواند منجر به اختلال درعملکرد گردن به طور دائمی شود.

جراح می تواند از جلو (بخش قدامی) یا پشت به ستون فقرات گردنی نزدیک شود. نزدیک شدن به جلو ممکن است برای حذف دیسک ها و اسپورهایی باشد که عامل فشار هستند.

دیسک ممکن است با ایمپلنت جایگزین شود. عمل جراحی وسیع تر نیاز به حذف هر دو دیسک و قسمت هایی از مهره دارد. این قطعات با یک پیوند استخوان یا ایمپلنت جایگزین می شوند

جراحی از پشت گردن برای انجام لامینکتومی یا لامینوپلاستی مورد استفاده قرار می گیرد. در یک عمل جراحی لامینکتومی ، قسمت های پشتی مهره های گردن شامل لامینا و اسپینوس ،  برداشته می شوند.

در عمل جراحی لامینوپلاستی ، مهره سر جای خود قرار می گیرد. اما با یک برش از یک طرف آزاد می شود. هر دو روش لامینکتومی و لامینوپلاستی فشار روی نخاع یا اعصاب را کاهش می دهد.

مانند هر عمل جراحی دیگر پس از لامینکتومی و یا لامینوپلاستی خطر عفونت و یا عوارض بیهوشی وجود دارد. بیمار معمولاً  پس از جراحی باید از یک برنامه توانبخشی و  فیزیوتراپی پیروی کند.

محقق و مترجم : مینو شفیعی

لینک منبع

لینک منبع

لینک منبع

درمان بی خوابی

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا