تقریبا دو درصد از نوزادان ناهنجاری های مادرزادی مختلف دارند،احتمالا 25 درصد از آن ها مبدا ارثی داشته و 75درصد بقیه به علت عوامل خارجی به وجود می آیند.
عوامل موثر در پیدایش ناهنجاری های مادرزادی عبارتند از:
بیماری های ویروسی مادر در سه ماه اولیه آبستنی مثل سزخجه
مصرف بعضی از داروها مثل تالومید
توکسوپلاسموز
اشعه ایکس در سه ماه اول آبستنی
کمبود بعضی از ویتامین ها مثل ویتامین AوE
ضربه های وارده به جنین در سه ماه اول آبستنی
دررفتگی یا نیمه دررفتگی مفصل ران را تحت عنوان دیسپلازی ناشی از تکامل ناکافی مفصل ران طبفه بندی میکنند.
در این ناهنجاری در موقع تولدفسر استخوان ران خارج از حفره استابولوم قرار گرفته است . دررفتگی ممکن است کامل یا نا کامل باشد.
در رفتگی ناکامل اگر درمان نشود مکن است به دررفتگی کامل منجر شود .
DDHدر دخترام بسیار شایع است
در نیمی از موارد،عارضه به صورت دو طرفه دیده میشود و قنداق کردن نوزاد میتواند باعث افزایش میزان DDHشود.
فرزند اول خانواده بودن،وراثت،جنسیت مونث،نژاد سفیدو ناهنجاری های مادرزادی دیگر نظیر تورتیکولی و پاچنبری،همراهی بیشتری با دیسپلازی ناشی از تکامل ناکافی مفصل ران دارد.
در این گونه از کودکان معاینه دقیق نوزاد ضروری بوده و حتی در صورت طبیعی بودن معاینات این نوزادان پرخطر نیاز به انجام سونوگرافی جهت بررسی در رفتگی مفصل ران دارد.
خارج ماندن سر استخوان ران از حفره استابولوم باعث هیپوپلازی این حفره گشته و آنته ورسیون گردن استخوان ران افزایش می یابد.
کپسول مفصلی هیپرتروفیه گشته و ضخیم میگرددو عضلات اطراف مفصل ران به خصوص عضلات نزدیک کننده ران و ایلیوپسلوس کوتاه میگردد.
نشانه های بالینی دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین مختلف متفاوت است .
در هنگام تولد تا سه ماه اول زندگی:
- وجود چین های اضافی در کشاله ران و نامتفارن بودن آن ها
- محدودیت در ابداکسیون مفصل ران که مخصوصا از ماه اول به بعد محسوس تر است .
- تست ارتولانی: این آزمایش را در حالتی انجام میدهیم که نوزاد به پشت خوابیده،مفصل ران و زانو خم شده اند.
- پزشک با یک دست اندام تحتانی را طوری دست میگیرد که شست در طرف داخل و انگشتان دیگر در طرف خارج ران قرار بگیردو با دست دیگر لگن را ثابت میکند.
- ابداکسیون مفصل ران در حالی که انگشتان از خارج از ران به بالا فشار می آورند،باعث جا افتادن سر در رفته به داخل استابولوم میشود.
احساس جا افتادن برای پزشک محسوس است
- تست بارلو:نظیر تست ارتولانی بوده منتها بر عکس آن
در این آزمایش پزشک نوزاد را نظیر وضعیت قبلی قرارداده و ضمن ادداکسیون مفصل ران با شست فشاری روی قسمت داخلی ران وارد آورده .
از سه ماهگی به بعد:
آزمایش ارتولانی و بارلو در این دوره معمولا مثبت نیست.
محدودیت ابداکسیون ران:مهم ترین معاینه بعد از سه ماهگی میباشد.
کوتاهی در تندام تحتانی طرف مبتلا: به طوری که اگر مفصل ران و زانو را خم کنید زانو ها در امتداد و همسطح یکدیگر قرار نمیگیرد.
راه رفتن کودک معمولا به تاخیر می افتد و در مواقع راه رفتن میلگد.
در رفتگی یک طرفه اندام تحتانی طرف مبتلا کوتاه بوده و کودک موقع راه رفتن تنه را به طرف مبتلا خم میکند.
دررفتگی دو طرفه کودک در موقع راه رفتن تنه را به هر طرف خم کرده که آن را اصطلاحا راه رفتن اردک وار میگویند.
