درد مچ دست به علت سندرم تونل کارپال

یکی از علل درد مچ دست سندرم تونل کارپال است. این عارضه موجب بی حسی، سوزن سوزن شدن و علائم دیگر در دست است.

سندرم تونل مچ دست به علت فشرده شدن عصب مدیان در تونل مچ دست ایجاد می شود.

فشار ناشی از بیماری های مختلف باعث ورم مچ دست می شود. این تورم باعث فشار آوردن به تونل کارپال می شود.

بیماری هایی مانند کم کاری تیروئید ، آرتریت روماتوئید و دیابت.
حرکات تکراری دست به خصوص اگر مچ دست رو به پایین خم باشد.
احتباس مایعات در دوران بارداری.
یائسگی
فشار خون بالا

آناتومی مچ دست و حرکات تکراری دست احتمال مشکلات پزشکی مچ دست را افزایش می دهد.

درمان مناسب برای تونل کارپال معمولاً عوارض ناشی از این سندرم را تخفیف می دهد.

علائم شایع سندرم تونل مچ دست عبارتند از:

سوزن سوزن شدن
بی حسی
ضعف یا درد در انگشتان

ساده ترین درمان برای سندرم تونل کارپال استراحت دادن به انگشتان و مچ دست است. همچنین خود داری از انجام فعالیت هایی که ممکن است باعث درد و بی حسی دست می شوند.

درمان غیرجراحی برای سندرم تونل کارپال

اگر این سندروم زود تشخیص داده شود، روش های درمان غیر جراحی به بهبود سندرم تونل مچ دست کمک می کند.

از جمله:

پوشیدن آتل مچ دست. پوشیدن آتل به مچ دست در هنگام خواب می تواند به تسکین نشانه های شبانه مانند سوزن سوزن شدن و بی حسی دست کمک کند. پوشیدن آتل به مچ دست در هنگام خواب ممکن است گزینه مناسبی برای زنان باردار باشد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی. (NSAIDs) دارو هایی مانند ایبوپروفن، ادویل، موترین IB ممکن است به از بین بردن درد سندرم تونل کارپ در کوتاه مدت کمک کند.

التبه شواهدی مبنی بر این که این دارو ها سندرم تونل مچ دست را بهبود می بخشد موجود نیست.

کمپرس یخ. قرار دادن کمپرس یخ هر 10 تا 15 دقیقه یکبار در یک ساعت به کاهش درد کمک می کند.

کورتیکو استروئید ها. ممکن است پزشک معالج شما با تزریق یک کورتیکو استروئید مثل کورتیزون به تونل مچ دست به منظور کاهش درد به بیمار کمک کند. گاهی اوقات پزشک برای هدایت این تزریق از سونو گرافی استفاده می کند.

کورتیکواستروئید ها باعث کاهش التهاب و تورم می شوند. تزریق کورتیکواستروئید ها فشار بر روی عصب مدیان را کاهش می دهد.

کورتیکو استرویید های خوراکی تأثیری در درمان سندرم تونل مچ دست ندارند.

اگر سندرم تونل کارپال بر اثر آرتریت روماتوئید یا آرتریت های التهابی دیگر ایجاد شود، پس از درمان آرتریت ممکن است علائم سندرم تونل کارپال کاهش یابد.

عمل جراحی برای سندرم تونل کارپال

عمل جراحی یک گزینه است. اما معمولاً فقط هنگامی استفاده شود که علائم حتی پس از چند هفته بهبود پیدا نکنند.

هدف از جراحی تونل کارپال کاهش فشار بر روی عصب مدیان است.

عمل جراحی ممکن است با دو روش مختلف زیر انجام شود:

جراحی اندوسکوپی. جراح شما با استفاده از دستگاه آندوسکوپی با یک دوربین کوچک متصل به آن (آندوسکوپ) داخل تونل مچ دست بیمار را مشاهده می کند. جراح با ایجاد یک یا دو برش کوچک در رباط مچ دست مشکل را برطرف می کند.

جراحی اندوسکوپی ممکن است نسبت به جراحی باز درد کمتری داشته باشد.

جراحی باز. جراح با ایجاد یک برش در کف دست بیمار، و از طریق کوتاه کردن رباط عصب را آزاد می کند.

خطرات و مزایای جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزاد کردن ناقص رباط
عفونت زخم
تشکیل اسکار
صدمات عصبی یا عروقی

در طول فرایند درمان پس از عمل جراحی، بافت رباط به تدریج رشد کرده و فضای بیشتری برای عصب ایجاد می کند.

پروسه درمان معمولاً چند ماه طول می کشد. اما پوست در عرض چند هفته بهبود پیدا می کند.

طب جایگزین

درمان های تکمیلی یا جایگزین شامل موارد زیر است:

یوگا. ورزش یوگا برای تقویت، کشش و تعادل بدن طراحی شده است. همچنین می تواند به کاهش درد مفاصل و تقویت عضلات کمک کند.
فیزیوتراپی دست. تحقیقات اولیه نشان می دهد که برخی از تکنیک های فیزیوتراپی ممکن است علائم سندرم تونل کارپال شغلی را کاهش دهد.
اولتراسوند تراپی . اولترا سوند با شدت بالا با بالا بردن دمای منطقه، درد را کاهش می دهد. تحقیقات نشان داده است که با انجام یک دوره درمان فراصوت، پس از چند هفته ممکن است به کاهش علائم کمک کند.

گروه پزشکی شایگان مهر

کاملترین مرجع اطلاع رسانی فیزیوتراپی و توانبخشی به زبان فارسی

برای تماس با پزشکان کلینک توانبخشی و فیزیوتراپی شایگان مهر اینجا کلیک کنید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه های مختلف پزشکی و یافتن پاسخ سؤالات خود علاوه بر سایت تخصصی گروه پزشکان شایگان مهرمی توانید با سایر سایت های ما نیز تماس بگیرید.

درد مچ دست به علت سندرم تونل کارپال