علل بروز بیماری لوپوس چیست؟
علل دقیق بروز بیماری لوپوس ناشناخته است. برخی از کارشناسان عقیده دارند که بیماری لوپوس در پاسخ به مجموعه ای از عوامل داخلی و خارجی بدن انسان ، از جمله هورمون ها ، ژنتیک و محیط زیست اتفاق می افتد.
نقش هورمون ها در بروز بیماری لوپوس
هورمون ها مواد شیمیایی تولید شده در بدن هستند که فعالیت و کنترل سلول ها یا اندام های خاصی را کنترل و تنظیم می کنند.
از آنجا که 9 مورد از هر 10 مورد ابتلا به بیماری لوپوس در میان زنان رخ می دهد ، محققان به رابطه احتمالی میان استروژن و لوپوس توجه کرده اند.
اگر چه استروژن هم در بدن مردان و هم در بدن زنان تولید می شود ، اما تولید این هورمون در زنان بیشتر است.
استروژن به عنوان هورمون سیستم ایمنی شناخته شده است. که بدان معنی است که سیستم ایمنی زنان قوی تر از مردان است.
به همین علت ، بروز بیماری های خود ایمنی در زنان به طور کلی بالا تر از مردان است.
تحقیقات نشان داده است که زنان قبل از شروع قاعدگی و در دوران بارداری که میزان استروژن بدن شان افزایش می یابد ، علائم و نشانه های لوپوس را دارند.
این امر نشان دهنده این است که استروژن می تواند شدت لوپوس را تنظیم کند.
با این حال ، تأثیر استروژن بر شدید شدن علائم لوپوس هنوز به اثبات نرسیده است.
مطالعات انجام شده در زنانی که استروژن را در قالب قرص های کنترل بارداری و یا درمان یائسگی مصرف می کنند ، نشان داده است که فعالیت های بیماری با مصرف استروژن افزایش نیافته است.
نقش ژنتیک در بروز بیماری لوپوس
تا کنون ثابت نشده است که ژن خاصی یا گروهی از ژن ها باعث بروز بیماری لوپوس شده باشند.
لوپوس در میان برخی از خانواده ها شایع است و برخی از ژن ها به بروز لوپوس کمک می کنند.
با این حال ، نقش این ژن ها به تنهایی در بروز بیماری قطعی نیست.
همانطور که در دوقلوها نشان داده شده فقط یکی از دوقلوها ممکن است به لوپوس مبتلا بشود.
ممکن است فقط یکی از دو قلوهای یکسان با وجود زندگی در محیط مشابه و ویژگی های ارثی مشابه به لوپوس مبتلا شود.
خطر ابتلا به لوپوس در خواهر و برادر افراد مبتلا به بیماری حدود 20 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.
اگر چه لوپوس بیشتر در افراد با سابقه خانوادگی بیماری رخ می دهد ، اما احتمال دارد سایر بیماری های خود ایمنی مانند تیروئیدیت ، کم خونی همولیتیک و پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک در برخی از اعضای خانواده ها وجود داشته باشد.
گروه های قومی مانند افراد آفریقایی ، آسیایی ، اسپانیایی ، بومیان آمریکایی ، بومیان هاوایی یا جزایر اقیانوس آرام بیشتر در معرض ابتلا به بیماری لوپوس هستند.
زیرا ممکن است ژن های مشترک داشته باشند.
نقش بیومارکرها در بروز بیماری لوپوس
بیومارکر ها یا نشانگران زیستی از مباحث قابل توجه دیگر برای تحقیقات لوپوس هستند.
بیومارکرها به هر چیزی که بتواند به عنوان شاخصی از یک بیماری خاص یا برخی از حالات فیزیکی یک موجود زنده استفاده گردد ، اتلاق می‌شود.
نشانگران زیستی مولکول هایی هستند که یک فرآیند زیست شناختی یا آسیب شناختی خاصی را دنبال می کنند.
به سادگی می توان گفت که نشانگران زیستی می توانند به پزشک اطلاع دهند که چه اتفاقی در بدن می افتد.
نشانگران زیستی بر اساس چیزهایی قابل اطمینان و قابل اندازه گیری در بافت ها ، سلول ها یا مایعات پیش بینی می کنند که چه اتفاقی خواهد افتاد.
محققان بیومارکرهای بالقوه زیر را شناسایی کرده اند :
- آنتی بادیهای ضد DNA دورشته ای و مکمل C3a – که هر دو در آزمایش خون یافت می شوند ، به عنوان نشانگرهای زیستی برای عود بیماری ،
- پروتئین در ادرار افراد مبتلا به بیماری کلیوی ناشی از لوپوس. این نشانگرهای زیستی را می توان برای نشان دادن نوع و شدت بیماری کلیوی در این بیماران ، و همچنین میزان آسیب کلیه در نظر گرفت.
- پروتئین واکنشی (CRP)، یک پروتئین ساخته شده توسط کبد است که با فعالیت بیماری و عوامل خطر بیماری قلبی عروقی و C4d(یک پروتئین موجود در خون) مرتبط است وممکن است فعالیت بیماری لوپوس یا دخالت کلیه را نشان دهد.
نقش محیط زیست در بروز بیماری لوپوس
عوامل محیطی مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها ممکن است موجب تحریک بیماری لوپوس در افراد مستعد حساس به ژنتیک شود.
عناصر محیطی که ممکن است موجب لوپوس شوند عبارت هستند از:
- اشعه ماوراء بنفش از خورشید ، به ویژه UVB
- اشعه ماوراء بنفش از لامپ های فلورسنت ،
- قرار گرفتن در معرض گرد سیلیس در بخش کشاورزی یا صنعت ،
- مصرف داروهای سولفا که باعث می شود فرد حساسیت بیشتری نسبت به نور خورشید داشته باشد. مانند : : trimethoprim-sulfamethoxazole (Bactrim and Septra)؛ سولفیسکسازول (گانتریسین)؛ تولوبامید (اوریناز)؛ سولفاسالازین (Azulfidine) ؛ دیورتیک ها
- حساسیت به نور خورشید به علت مصرف داروهای تتراسایکلین: مینوسیکلین (Minocin)
- مصرفPenicillin یا سایر داروهای آنتی بیوتیک از جمله : آموکسی سیلین (آموکسیل)؛ آمپی سیلین؛ آمپی سیلین سدیم ؛ ADD-Vantage)؛ کلساکسیلین (کلوکساپن)
- عفونت ها – از جمله اثرات ویروس Epstein-Barr
- سرما خوردگی یا بیماری های ویروسی
- خستگی
- آسیب ها
- استرس های روحی مانند طلاق ، بیماری ، مرگ در خانواده و یا دیگر مشکلات زندگی
- هر چیز دیگری که سبب استرس بدن می شود مانند جراحی ، آسیب فیزیکی ، بارداری یا زایمان
- سیگار کشیدن.
در حال حاضر هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد.
با این حال ، بیماری لوپوس می تواند به طور مؤثر بهبود پیدا کند و بیشتر افراد مبتلا به این بیماری می توانند زندگی فعال و سالم داشته باشند.
محقق و مترجم : مینو شفیعی
