10 نکته که باید در مورد لوپوس بدانید
از تشخیص تا مدیریت بیماری لوپوس
لوپوس یک بیماری پیچیده است. اگر شما جز افرادی هستید که ممکن است لوپوس داشته باشید و یا به این بیماری مبتلا هستید ، باید این 10 واقعیت اساسی راجع به لوپوس را بدانید.
لوپوس یک بیماری روماتیسمی خود ایمنی است.
در بیماری لوپوس ، سیستم ایمنی بدن به سلول ها و بافت های خود حمله می کند.
لوپوس به طور خاص مفاصل ، پوست ، کلیه ها ، ریه ها ، قلب ، سیستم عصبی و سایر اندام های بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
پنج نوع لوپوس وجود دارد.
لوپوس سيستميك اريتماتو – که بر روی مفاصل و اندام های داخلی بدن تأثیر می گذارد.
لوپوس دیسکوئید – انی نوع لوپوس بر روی پوست تأثیر می گذارد.
لوپوس اريتماتوز پوستی حاد – که مشخصه آن یک ضایعه پوستی خاص و بدون زخم است.
لوپوس ناشی از مصرف دارو – پس از یک واکنش به دارو ایجاد می شود.
لوپوس نوزادان – نوزادان را تحت تأثیر قرار می دهد.
نود درصد بیماران مبتلا به لوپوس زنان هستند.
لوپوس زنان را تقریباً ده برابر مردان تحت تأثیر قرار می دهد.
لوپوس اغلب در افراد 18 تا 45 ساله ایجاد می شود. اگرچه لوپوس در میان زنان شایع تر است ، اما همچنین ممکن است بر مردان و کودکان و همچنین افراد در همه سنین تأثیر بگذارد.
11 کالج آمریکایی به منظور بررسی موضوع روماتولوژی برای لوپوس وجود دارد.
لوپوس با سایر بیماری های دیگر بافت همبند متفاوت می باشد. بر اساس یازده معیار ارائه شده توسط کالج آمریکایی روماتولوژی طبقه بندی لوپوس به شرح زیر می باشد:
- بثورات پروانه ای شکل در بین گونه ها و بینی ،
- بثورات دیسک شکل بر روی صورت ، گردن ، گوش ، پوست سر، سینه ،
- حساسیت به نور خورشید ،
- زخم های دهان ، زخم زبان ، زخم های بینی ،
- درد آرتریت در مفاصل ،
- درد در سینه و پهلو ها در هنگام تنفس یا حرکت ،
- مشکلات کلیوی ،
- مشکلات عصبی ،
- مشکلات خونی مانند کم خونی ، کاهش تعداد سلول های سفید خون ،
- عملکرد نادرست سیستم ایمنی بدن ،
- آنتی بادی های ضد هسته ای .
توصیه می شود اگر چهار تا یا بیشتر از این یازده مشخصه بیماری را دارید ، حتماً با یک پزشک روماتولوژیست مشورت کنید.
تشخیص لوپوس ممکن است دشوار باشد.
لوپوس یک بیماری غیر قابل پیش بینی است. هیچ دو مورد بیماری لوپوس دقیقاً مشابه یکدیگر نیست.
الگوی منحصر به فردی از علائم مرتبط با لوپوس موجب شده تا بعضی ها به این نکته اشاره کنند که لوپوس مانند برف است.
هیچوقت دو دانه برف به یکدیگر شباهت ندارند.
علائم متعددی برای بیماری لوپوس وجود دارد که علائمی مشابه سایر بیماری های روماتوئیدی (مثلا خستگی شدید) را ایجاد می کند و روند تشخیص بیماری را دشوار می سازد.
درمان لوپوس به علائم و شدت علائم بستگی دارد.
درمان محافظه کارانه با NSAID ها (به عنوان مثال داروهای ضد التهابی غیر استروییدی مانند ایبوپروفن) و پلانکین ممکن است برای بیماران لوپوس با علائمی که خطرناک نیستند ، مانند درد مفاصل ، درد های عضلانی ، خستگی و بثورات پوستی مناسب باشد.
درمان های تهاجمی بیشتر ممکن است حاوی کورتیکواستروئیدها یا داروهای سرکوب کننده ايمنی باشد که برای عوارض شدید در اندام ها تجویز می شوند.
مزایا و خطرات درمان باید توسط هر بیمار و پزشک او ارزیابی شود.
1.5 میلیون نفر در سراسر کشور ممکن است به بیماری لوپوس مبتلا باشند.
اگرچه بنیاد لوپوس آمریكا برآورد می كند كه 1.5 میلیون آمریکایی دارای لوپوس هستند ، اما مراكز كنترل و پیشگیری از بیماری ها اعداد و ارقام بیشتری را ارائه داده است.
تقریباً 70 درصد موارد لوپوس سیستمیک هستند.
در 50 درصد از این موارد ، یک اندام اصلی بدن تحت تأثیر لوپوس قرار گرفته است.
خطر ابتلا به لوپوس در بعضی از نژاد ها بیشتر است.
با توجه به بنیاد لوپوس آمريکا ، لوپوس در میان افراد رنگین پوست دو تا سه برابر شايع تر از سایر نژاد ها است.
از جمله آمريکايی – افریقایی ها ، اسپانيايی ها ، آسيايی ها و بومیان امریکا.
اکثر بیماران مبتلا به لوپوس زندگی عادی دارند.
با نظارت دقیق بر روی بیماری لوپوس و تنظیم گزینه های درمانی مورد نیاز ، بیشتر بیماران لوپوس زندگی عادی خود را می گذرانند.
البته ممكن است بیماران محدودیت هایی داشته باشند و بیماری ممكن است محدودیت هایی را به آنها تحمیل كند ، اما با مدیریت خوب بیماری ، كیفیت زندگی می تواند پایدار باشد.
بدترین حالت بیماری هنگامی است که بیمار امید را از دست می دهد ، از دست دادن امید منجر به افسردگی می شود.
جنبه های بررسی آرتریت
روماتولوژیست یک پزشک است که تخصص او در درمان آرتریت و سایر بیماری های التهابی ، از جمله لوپوس است.
پزشک مراقبت های اولیه شما می تواند شما را به یک روماتولوژیست ارجاع دهد.
ارزیابی و معاینه بیمارتوسط یک روماتولوژیست بسیار مهم است. زیرا بیمار می تواند برنامه درمانی خود را با کمک روماتولوژیست اجرا کند.
محقق و مترجم : مینو شفیعی
