انواع انقباضات عضلانی بدن
همه ی تارهای عضلات ارادی، از یک نوع نیستند.
هر چند که تمام تارها می توانند در شرایط هوازی و غیر هوازی فعالیت کنند، ولی بعضی از آن ها برای انجام کارهای هوازی مناسب تر هستند.
تارهای نوع هوازی به نام هایی چون قرمز، تداومی، کند انقباض و تارهای بی هوازی به نام هایی چون سفید، تناوبی و تند انقباض خوانده می شوند.
تارهای ST جهت فعالیت های طولانی مدت، استقامتی و هوازی به کار رفته
و هم چنین تارهای FT بیشتر برای فعالیت های سرعتی، قدرتی و غیر هوازی مورد استفاده قرار می گیرند.
_ انقباض ایزمتریک (هم طول) یا ایستا :
در حالی که تنش عضله گسترش می یابد در طول آن ظاهر نمی گردد، مانند فشار آوردن به دیوار که با افزایش انقباض تغییری در طول عضله دیده نمی شود.
انقباض ایزوتونیک (کوتاه شونده) یا پویا :
عضله هنگام بلند کردن جسم ثابتی با تنش های متغییر کوتاه می شود.
مثل برداشتن یک وزنه 10 کیلوگرمی که همراه با برداشتن آن طول عضله دو سر بازو کوتاه می شود.
انقباض ایزوکنتیک (هم جنبش) :
عضله با حداکثر انقباض در دامنه کامل حرکتش کوتاه می شود مثل دستگاه های وزنه تمرینی ایزوکنتیک که دارای یک کنترل کننده سرعت است.
سرعت در تمام دامنه حرکتی، ثابت باقی می ماند.
منابع انرژی:
آدنوزین تری فسفات و کراتین فسفات منابع قابل دسترسی انرژی برای انقباضات عضلانی به شمار می روند.
عضلات از این منابع به سرعت می توانند استفاده کنند.
اما متاسفانه مقدار آن ها کم است و تنها برای چند ثانیه پلسخ نیازهای تمرین را می دهند.
آدنوزین تری فسفات در عضلات با توجه به نوع و مدت تمرین، توسط کربوهیدرات ها یا چربی های ذخیره دوباره سازی می شود.
مدت و شدت تمرین، تعیین کننده نوع سوختی است که به عضله به عنوان انرژی استفاده خواهد کرد.
سوخت تمریناتی که یک تا دو دقیقه طول بکشد به دلیل کمبود اکسیژن موجود در یک دوره، توسط فرآیند بی هوازی تامین می گردد.
دو های سرعت، وزنه برداری و پرش ها از فعالیت های بی هوازی به شمار می روند.
اگر تمرین بیش از دو دقیقه طول بکشد بدن به دریافت اکسیژن نیاز دارد.
در این روش هم از گلیکوژن و هم از چربی ها به عنوان سوخت برای تولید ATP استفاده کند.
فعالیت هایی که شدت کم تا متوسط و زمان طولانی دارند هم چون دو های آرام، شنای استقامتی، اسکی و صحرا نوردی از چربی به عنوان منبع اولیه انرژی استفاده
می کنند.
مقالات بعدی ما را در این زمینه دنبال کنید.
