کوبیدگی عضله را درمان کنیم!
به محض کوبیده شدن یک عضله باید بر حسب شدت آن، اقدامات زیر انجام شود:
_ سرد کردن موضع برای 20 دقیقه با کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ و در صورت لزوم تکرار آن
_ قطع فعالیت ورزشی و استراحت و در صورت لزوم بی حرکت کردن مفاصل اطراف عضله ی آسیب دیده
_ کمپرس و بانداژ اطراف عضله برای کاهش تورم
_ بالا نگه داشتن اندام برای کاهش تورم
دقت کنید که نباید عضله ماساژ داده شود.
پزشک معالج ممکن است داروهای ضد التهابی تجویز کند.
در صورت لزوم اقدامات ذکر شده را 24 تا 48 ساعت ادامه دهید.
اگر تجمع خون در عضله زیاد باشد ممکن است پزشک معالج تصمیم به خروج آن توسط عمل جراحی بگیرد.
باز پروری بعد از چند روز که درد و تورم کاهش پیدا کرد می توانید از گرمای موضعی برای تسریع در بهبودی استفاده کنید.
کم کم شروع به انجام نرمش های کششی بکنید.
بعد از این که توانستید مفاصل اندام را کاملا بدون درد حرکت دهید باید نرمش های قدرتی را برای تقویت عضله ی آسیب دیده شروع کنید.
دقت کنید بازگشت به ورزش باید بسیار به آرامی و مرحله به مرحله باشد.
فشار زیاد به اندام و عضله ممکن است موجب آسیب بیشتر به عضله شده و عوارض ماندگاری را به جا بگذارد.
وقتی دامنه ی حرکت و قدرت انعطاف اندام به وضعیت اول برگشت و عضلات قدرت و استقامت کافی را به دست آوردند می توانید به ورزش اولیه برگردید.
بهتر است در هفته های اول بازگشت به ورزش از پد ها و حفاظ هایی که روی اندام قرار می گیرند استفاده کنید تا عضله ی آسیب دیده را تا مدتی از ضربات جدید
محافظت کنید.
عوارض کوبیدگی عضله درمان سریع و به موقع می تواند از بسیاری عوارض که ممکن است بعد از کوبیدگی عضله به وجود بیاید پیشگیری کند.
درد عضلات یا میالژی Myalgia درد شایعی است که تقریبا هر کسی آن را تجربه کرده است.
ممکن است خفیف یا بسیار شدید و غیر قابل تحمل باشد.
معمولا در عرض چند روز خوب می شود ولی گاهی اوقات ممکن است ماه ها به طول انجامد و در هر جایی از بدن از گردن تا کمر، ران، ساق بازو و یا حتی دست دیده
می شود.
درد عضلات در غالب اوقات به علت استفاده بیش از حد از آن در حین کار یا ورزش و یا به دنبال ضربه به عضله و یا کشیدگی آن به وجود می آید.
این درد ممکن است در حین فعالیتی که آن را به وجود آورده شروع شود و یا بعد از مدتی پدید آید.
درد عضلانی که با تاخیر شروع می شود, همان است که روز بعد از یک فعالیت سنگین بدنی شما را با درد شدیدی از خواب بیدار می کند.
شروع این درد 48_24 ساعت بعد از انجام فعالیت بدنی است.
وقتی شما فعالیت بدنی را انجام می دهید که فشاری بیش از حد به عضلات شما وارد می کند و عضلات شما آنقدر قوی نیستند که تحمل فشار وارده را بکنند فیبر
های عضلانی آن کشیده شده و پارگی های میکروسکوپی در آن ایجاد می شود.
این آسیب ها موجب می شوند تا یکی دو روز بعد از فعالیت ذکر شده به علت التهاب و آزاد شدن مواد شیمیایی مولد درد در محل، فرد دچار درد عضلانی شود.
راه پیشگیری از این وضعیت رعایت دو نکته اساسی است:
1_ اول اینکه قبل از شزوع هر فعالیت ورزشی و یا فعالیت سنگین بدنی باید نرمش های کششی را به اندازه کافی انجام داد تا فیبر های عضلات و تاندون ها و رباط های
اطراف مفصل بلند تر شده و قابلیت انعطاف بیشتری پیدا کنند.
2_ دوم اینکه شدت و مدت هر فعالیت ورزشی جدید را باید به تدریج افزایش داد تا بدن فرصت کافی را برای تطبیق دادن خود به آن داشته باشد.
به غیر از فعالیت های بدنی سنگین که شایع ترین علت دردهای عضلات هستند, این درد ها ممکن است علل دیگری هم داشته باشند که شامل:
_ مصرف بعضی داروها مانند بعضی داروهای ضد فشار خون، کوکائین و بعضی داروهای ضد کلسترول مانند استاتین
_ درماتومیوزیت، پلی میوزیت، لوپوس، ام اس
_ اختلال الکترولیتی در بدن مانند کمبود پتاسیم یا کلسیم بدن
_ عفونت هایی مانند آنفولانزا، مالاریا، پولیومیلیت، تریشین، بیماری لایم
_ پلی میالژی
_ رابدومیولیز
_ سندروم کمپارتمان مزمن
_ سندروم خستگی مزمن
_ نارسایی عروقی اندام
_ پورفیری
است.
مقالات بعدی ما را در این زمینه دنبال کنید.
