با عضلات بدن انسان آشنا شویم
در بدن انسان سه نوع عضله از نظر ساختار وجود دارد.
1- عضله قلب
2- عضلات صاف: که دیواره عروق، لوله گوارش، مجاری ادراری و تنفسی را تشکیل می دهند.
3- عضلات اسکلتی: که وظیفه حرکت و حفظ تعادل اعضاء بدن را به عهده دارند.
عضلات قلب و صاف خودکار بوده و ما قادر به کنترل آنها نمی باشیم، اما حرکات عضلات اسکلتی را میتوانیم کنترل کنیم.
فیبرهای تشکیل دهنده عضلات در بدن به 2 تیپ متفاوت تقسیم بندی می گردند:
فیبر کند:
فیبر کند و یا قرمز، انقباض کند و مداوم داشته و دیر خسته و فرسوده میگردد، ظرفیت اکسیداسیون بالا داشته، بنابراین در تمرینات هوازی کاربرد دارند.
فیبر تند:
فیبر تند و یا سفید، انقباض سریع و قدرتمند داشته اما خیلی زود خسته و فرسوده میگردد. ظرفیت اکسیداسیون در آنها اندک می باشد و در تمرینات بی هوازی
کاربرد دارند.
معمولا عضلات در بدن به صورت جفت عمل کرده به طوری که هر سمت یک مفصل یک عضله قرار میگیرد و حرکات مخالف را به کمک هم پدید می آورند.
این جفت عضله، به عضله موافق (AGONIST) و عضله مخالف (ANTAGONIST) موسوم می باشند.
مثلا در بازو، عضله سه سر با انقباض خود، سبب صاف شدن بازو و عضله دو سر، با انقباض خود سبب خم شدن بازو میگردد.
آتروفی (ATROPHY) :
هنگامی که عضلات برای مدت طولانی از فعالیتشان کاسته گردد به تدریج حجمشان تحلیل رفته و کوچک میشوند که به آن آتروفی میگویند.
هیپر تروفی (HYPERTOPHY) :
هنگامی که فعالیت عضلات افزایش می یابد سبب افزایش حجم و اندازه سلولهای عضلانی می گرددکه هیپر تروفی نام دارد.
مکانیزم افزایش حجم عضلات :
تصور کنید که شما با یک عضله ای خاص در بدن وزنه ای به وزن 1 کیلوگرم را بلند میکنید.
هنگامی که این وزنه از1 کیلوگرم مثلا به 5 کیلوگرم افزایش می یابد ابتدا با بلند کردن مکرر آن وزنه، در فیبرهای عضلات یک پارگی بسیار ریز پدید می آید که میکروترما
(MICROTRAUMA) نام دارد.
سپس بدن شما سعی میکند با آن وزنه جدید سازگاری حاصل کرده و نیروی عضله مورد نظر را افزایش دهد.
بنابراین هنگام ترمیم فیبرهای آسیب دیده آنها را قوی تر و با استحکام تر از پیش بازسازی میکند.
برخلاف تصور هنگامی که به حجم عضلات افزوده می گردد در واقع به اندازه سلول های عضلانی افزوده میگردد و نه به تعداد آنها.
تعداد سلول های عضلانی در طول حیات ثابت می باشند. اما این تعداد در افراد مختلف تفاوت دارد.
یکی از عللی که برخی افراد سریعتر عضلانی میگردند نیز همین موضوع می باشد.
بنا بر این عضلات پس از انجام تمرینات با وزنه نیاز به زمان دارند که مجددا خود را ترمیم کنند.
این مدت، زمان ترمیم (RECOVERY TIME) نام دارد.
بنابراین هیچگاه نباید هر روز و بدون وقفه بر روی یک گروه عضلات کار کنید زیرا در اینصورت تنها به عضلات خود آسیب وارد می آورید.
زمان ترمیم معمولا 2-3 روز میباشد.
در روند سازگاری نه تنها حجم سلول های عصبی افزایش می باید بلکه به تعداد مویرگ هایی که به عضلات خونرسانی میکنند نیز افزوده میگردد،
زیرا عضله بزرگ تر و پر کار تر و به خون، اکسیژن و مواد مغذی بیشتری نیاز دارد.
یک عامل بسیار مهم دیگر نیز در توانایی بدن به عضلاتی گشتن وجود دارد و آن هم وراثت می باشد.
به طورکلی سه تیپ متفاوت از ساختار بدنی وحود دارد:
اکتومورف (ECTOMORPH) :
بدن لاغر (استخوان بندی کوچک) افزایش حجم عضلات در این نوع ساختار جسمی دشوار میباشد.
مزومورف (MESOMORPH) :
بدن عضلانی و چربی اتدک، افزایش حجم در این نوع عضلات نوع ساختار جسمی تقریبا آسان میباشد.
آندونورف (ENDOMORPH) :
بدن جاق، استخوان بندی درشت، این افراد مستعد اضافه وزن می باشند البته از نوع چربی و نه ماهیچه.
یک تصور غلط نیز وجود دارد آن هم این می باشدکه تمرینات بدنسازی سبب کاهش چربی میگردند.
تمرینات بدنسازی بیشتر سبب افزایش حجم عضلات میگردد و در سوزاندن چربی های بدن نمیتواند کار ساز باشد.
برای سوزاندن چربی های بدن می باید به تمرینات هوازی پرداخت.
مقالات بعدی ما را در این زمینه دنبال کنید.
