آنچه پس از زایمان شیرینی آن را به تلخی می گراید
فلج های زایمانی
عبارت است از فلج عضلات اندام فوقانی که دراثر ضایعات مکانیکی ریشه های عصبی شبکه بازویی ضمن زایمان به وجود می آید.
فلج های زایمانی را به سه گروه تقسیم میشود.
فلج قسمت بالایی شبکه بازویی یا فلج ارب :
در اثر ضایعه دیدن پنجمین و ششمین و گاهی هفتمین ریشه عصبی گردن به وجود می آید . در این بیماران عضلات دلتوئید ،به خارج چرخاننده بازو ،دوسربازویی،بازویی قدامیو برون گرداننده ساعد فلج شده اند .
اندام فلج در وضعیت اداکسیون،و اینترنال روتیشن بازو و پرناسیون ساعد قرار دارد.در حرکات مچ دست و انگشتان اشکال وجود ندارد.
فلج قسمت پایینی شبکه بازویی یا فلج کلمپکل
در اثر ضایعه دیدن ریشه عصبی هفتم و هشتم و گاه اولین ریشه عصبی پشتی به وجود می آید .عضلات دست و مچ دست و به خصوص عضلات کوچک دست فلج شده اند. سندروم هورنر همان طرف به علت صدمه خوردن ریشه های سمپاتیک اولین ریشه پشتی ممکن است وجود داشته باشد .
فلج کامل :
بعد از فلج ارب دوشن،شایع ترین نوع فلج است .اندام فوقانی کاملا فلج میباشد. رفلکس های وتری از بین میروند و رفلکس مورو غیر قرینه شده و ر سمت مبتلا حرکت انجام نمیشود . سنذروم هورنر و گاه فلج دیافراگم همان طرف ممکن است وجود داشته باشد .فلج کاذب در تشخیص افتراقی فلج زایمانی قرار میگیرد که علل آن عبارتند از:
شکستگی ترقوه یا استخوان بازو ،جداشدن اپیفیز انتهای فوقانی بازو و به ندرت دررفتگی شانه ،عفونت های ستخوان ومفاصل در اندام فوقانی .
ضایعه هرچه شدید تر باشد ،شانس بهبود آن کمتر است .به طور کلی بهبود تدریجی فلج در ماه های اول بعد از زایمان دیده میشود.این بهبود در فلج نوع ارب بهتر از سایر انواع است .
درمان های غیرجراحی
یک هفته بعد از زایمان شروع میگردد (حرکات پاسیو اندام فوقانی برای جلوگیری از سفتی عضلات و کپسول مفصلی شامل دورکردن بازو از تنه و چرخش آن به خارج و سوسپانسیون ساعد.
مقالات بعدی مارا در این زمینه دنبال کنید .
