گودی و قوس کمر از درمان تا فیزیوتراپی

شدیدترین وضعیت گودی کمر — گودی و قوس کمر از درمان تا فیزیوتراپی

ستون فقرات همه افراد قوس بسیار اندکی در گردن ، پشت و پایین کمر دارد. این منحنی ها که شکل S را در ستون فقرات شما ایجاد می کنند ، به نام لوردوتیک ( درگردن و کمر) و کیفوتیک (در بالای کمر) نامیده می شود. این انحناهای طبیعی در موارد زیر به بدن شما کمک می کنند :

جذب شوک ،
حمایت از وزن سر ،
نگه داشتن سر در راستای لگن ،
تثبیت و حفظ ساختار بدن ،
انعطاف پذیری حرکات و خم و راست شدن ،

لوردوز اشاره به منحنی طبیعی منحصر به فرد شما دارد. اما اگر این انحنا بیش از حد رو به داخل باشد ، طبیعی نیست و مشکلاتی را بوجود خواهد آورد. لوردوز می تواند بر پشت و گردن شما تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است به فشار بیش از حد بر ستون فقرات منجر شود که باعث درد و ناراحتی می شود. اگر هایپرلوردوز درمان نشود ، می تواند توانایی شما در انجام حرکات تحت تأثیر قرار دهد.

درد پایین کمر(LBP) با فرم بدن ، ضعف عضلات و تحرک بدن ارتباط دارد .

ویژگی های مهم لوردوز کمری

لوردوز کمری یکی از ویژگی های مهم در حفظ تعادل محورهای حرکتی بدن (ساجیتال) است. یکی از مهم ترین بخش های بدن ، ستون فقرات است که به دلیل موقعیت منحصر به فرد و داشتن تماس مستقیم با لگن اهمیت ویژه ای دارد.

هدف از مداخله جراحی ، ارگونومی و فیزیوتراپی ، اصلاح فرم بدن و حفظ تعادل ساجیتال و یا ” تراز قائم ستون فقرات قاعده ی خنثی” می باشد.

درمان لوردوز بستگی به این دارد که انحنای کمر چقدر شدید باشد. اگر گودی کمر شما هنگام خم شدن تان معکوس می شود ، دلیلی برای نگرانی خواهد بود. در غیر این صورت شما احتمالاً می توانید وضعیت خود را با فیزیوتراپی و تمرینات روزانه مدیریت کنید.

اما اگر منحنی وقتی که به جلو خم شوید باقی می ماند ، باید حتماً به پزشک مراجعه کنید. برای پیدا کردن آنچه که لوردوز به نظر می رسد و نحوه تشخیص آن لازم است که به پزشک مراجعه کنید.

یک لوردوز کمری معمولی با یک زاویه لومبوساکرال به طور متوسط 39 تا 53 درجه مشخص می شود. نتایج به دست آمده بستگی به نحوه اندازه گیری زاویه لومبوساکرال دارد. هنگام استفاده از رادیوگرافی برای اندازه گیری زاویه لومبوساکرال ، زاویه از زمانی که از یک خط کش انعطاف پذیر استفاده می کنید ، کوچک تر خواهد بود.

ما باید توجه داشته باشیم که تفاوت های زیادی در زاویه لامبوساکرال در بیماران وجود دارد. با این حال زمانی که منحنی ستون فقرات کمری بسیار مشخص است ، ما در مورد هایپرلوردوز صحبت می کنیم. در مورد هایپرلوردوز، زاویه لومبوساکرال افزایش می یابد و شاخص کمری نیز افزایش می یابد.

علاوه بر استخوان ها ، بخش های دیگر مانند رباط ها ، ماهیچه ها و دیسک های بین مهره ها نیز نقش مهمی در تشکیل لوردوز دارند. بدون عملکرد عضلانی ، عملکرد کمربندی لگن پایداری كافی نخواهد داشت. ثبات مرکزی ستون مهره توسط عضلات خاص مانند عضله مولتی فیدوس ، ترانسورسوس شکمی و عضلات داخلی در تنه پشتیبانی می شود.

این عضلات ثبات مهره ها را در یک شکل کانونی فراهم می کنند و همچنین با کنترل حرکت در منطقه بی اثر ، تثبیت کننده های سیگمنتال را فراهم می کنند. با استفاده از کنترل عضلانی مؤثر، منطقه بی اثر را می توان در محدوده فیزیولوژیکی به دست آورد.

گودی کمر در زنان

زنان دارای مهره کمتری در ستون مهره ها هستند و فضای بین مهره ای نسبتاً بزرگ تری دارند و به همین دلیل هایپرلوردوز کمری در زنان بیشتر شایع است. این ویژگی های فیزیکی زنان می تواند مورفولوژی تغییر یافته مهره ای را که مستلزم حاملگی است ، توضیح دهد.

زنان همچنین در مقایسه با مردان کمتر به قوز ناحیه بالا و پایین کمر مبتلا می شوند. علاوه بر این ، مرکز توده تنه در هماهنگی ساجیتال تقریباً با لگن حفظ می شود که نتیجه آن کاهش بار بیومکانیک و تسهیل گسترش پس زمینه ستون فقرات می باشد.

یکی از مزایای این نوع ستون فقرات این است که فضای بزرگ تری در قسمت بالا تر و زیرین برای جنین انسان وجود دارد.

ضعف این ویژگی مورفولوژیکی ، کاهش میزان حفره بین مهره ای است که به نوبه خود می تواند به کمردرد در دوران بارداری منجر شود.

چه ارتباطی میان کمر درد (LBP) و هایپرلوردوز وجود دارد؟

زاویه لوردوز نسبت به فشار ، کشش یا استرس در جهت جلو افزایش می یابد و مرکز جاذبه را تا حدی حرکت می دهد. این افزایش زاویه و استرس در بعضی از افراد به نظر می رسد که همراه با وضعیت بد و کمر درد باشد. از دیدگاه بیومکانیک ، لوردوز کمری با افزایش شیوع کمردرد همراه است.

با این حال ، مطالعات متعدد نشان داده اند که کمردرد به طور مستقیم با هایپرلوردوز کمری مرتبط نمی باشد. عوامل متعددی وجود دارد که باعث افزایش میزان لوردوز کمری می شود.

این عوامل عبارت هستند از :

ضعف تنه ،
کوتاهی عضلات پشت ،
ضعف عضلات ران ،
ضعف عضله همسترینگ ،

انواع کمر درد

کمر درد یک عارضه رایج در جامعه ما است. اغلب افراد در برخی از مقاطع زندگی خود درد کمر را تجربه خواهند کرد. شیوع کمر درد در طول عمر به میزان 84 درصد است و آمار نشان می دهد که شیوع کمردرد مزمن حدود 23 درصد است و 12-11 درصد از جمعیت مبتلا به کمر درد را غیر فعال می کند. همه گروه های سنی ممکن است به کمر درد مبتلا شوند.

انواع کمر درد عبارتند از :

کمردرد مرتبط با هایپرلوردوز ،
کمر دردهای خاص ،
درد پایین کمر بدون علت خاص ،
کمر درد رد فلگ یا پرچم قرمز ،

عوامل و علل ابتلا به کمردرد

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند با کمردرد مرتبط باشد. از جمله :

چاقی ،
استحکام عضلات شکمی و عدم تعادل در عضلات تنه ،
کاهش تحرک ستون فقرات ،
تنگی عضله همسترینگ ،
تفاوت طول پا بین پای راست و چپ ،
کاهش استقامت عضلات اکستانسور پشت ،
افزایش لوردوز کمری ،

کمردرد مرتبط با هایپرلوردوز

ضعف در هر یک از عضلات کمربند کمری و لگن می تواند باعث چرخش لگن و انحراف قوس عقب به دلیل اختلال در تعادل عضلانی در این ناحیه ناشی شود و بنابراین فرد می تواند به اختلالات اسکلتی – عضلانی دچار شود.

عوامل متعددی بر لوردوز کمری اثر دارد. برخی مطالعات نشان می دهد که دامنه لوردوز کمری تحت تأثیر سن ، جنس ، حرکت در عضلات مرکزی بدن مانند حاملگی و چاقی قرار دارد.

علل احتمالی هایپرلوردوز عبارت هستند از :

ناهنجاری های ستون فقرات مادرزادی ،
شیب قدامی هیپ ،
کوتاهی عضلات پشت ،
ضعف بیش از حد عضلات ران و همسترینگ به علت عدم تعادل عضلانی.

روش های تشخیص کمر درد

انواع مختلفی از تصویر برداری پزشکی وجود دارد که هر کدام می توانند برای تشخیص موارد مختلف استفاده شوند. به عنوان مثال:

اشعه ایکس برای اندازه گیری انحنای کمری ،
اسکن MRI برای بررسی ناهنجاری های بافت نرم ،
CT اسکن برای تصاویر سه بعدی.

همچنین روش های متعددی برای اندازه گیری زاویه کمری وجود دارد.

شش دامنه اصلی مرتبط با ارزیابی بیماران مبتلا به کمردرد مشخص شده است که عبارتند از:

علائم درد ،
عملکرد ،
سلامت ،
معلولیت کار،
ناتوانی اجتماعی ،

این پیشنهاد ها توسط یک گروه از متخصصین کمر درد تدوین شده و توسط انجمن تحقیقات ستون فقرات پذیرفته شده است.

جلوگیری از بروز گودی یا قوس کمر

تعیین ارزش های طبیعی لوردوز در کودکان برای تشخیص زود هنگام و درمان اختلالات موضعی ضروری است.
مهم ترین عامل خطر برای کمردرد در آینده ، کمردرد قبلی است.
عللی که برای اولین بار باعث کمر درد می شوند چندان با اهمیت نیستند.
تنها موردی که برای پیشگیری از کمر درد بسیار اهمیت دارد ، ورزش و تمرین کردن است.
ترکیب ورزش با آموزش نیز دارای اثرات مثبت می باشد.

این طور به نظر می رسد که مداخلات دیگر، از جمله آموزش فردی ، استفاده از کمربند های مخصوص و کفی کفش در پیشگیری از درد پایین کمر چندان مؤثر نباشند.

شما اغلب می توانید هایپرلوردوز را با تمرین وضعیت درست بدن تصحیح کنید. حفظ ستون فقرات به طور صحیح و در وضعیت مناسب از بروز مشکلات گردن ، ناحیه کمر و پاها که می تواند به مشکلات بعدی در زندگی منجر شود ، جلوگیری می کند.

در اینجا چند نکته برای جلوگیری از ابتلا به این عارضه وجود دارد :

اگر در مورد کنترل وزن نگران هستید ، یک برنامه کاهش وزن را شروع کنید. شما می توانید در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.
اگر در طول روز زیاد می نشینید ، به طور مرتب بلند شوید و حرکات کششی انجام دهید.
اگر باید به مدت طولانی بایستید ، گاه به گاه وزن خود را از یک پا به روی پای دیگر بیندازید و گاهی روی پاشنه و گاهی روی پنجه پاها بایستید.
وقتی می نشینید ، پاهای خود را دراز کنید.
در هنگام نشستن از یک بالش یا حوله برای حمایت از کمر خود استفاده کنید.
کفش های راحت با پاشنه های کوتاه بپوشید.
با انتخاب خود از یک برنامه ورزشی پیروی کنید.

معاینه جهت تشخیص گودی کمر

ارزیابی بستگی به سن و حضور پرچم های قرمز دارد (تشخیص افتراقی). تکنیک های مورد بررسی برای ارزیابی گودی کمر به افراد بستگی دارد. همچنین فعالیت هایی که باعث بازگشت درد می شوند نیز لازم است مورد ارزیابی قرار گیرند.

معاینه می تواند اطلاعات ارزشمندی را در مورد ضعف عضلات به پزشک بدهد. پزشک در معاینه بالینی عمق لوردوز کمری و هر انحراف زودرس را بررسی می کند. در معاینه ، قدرت عضلات و منحنی ستون فقرات نیز بررسی می شوند.

متخصصان طب فیزیکی و پزشکان تصور می کنند که عضلات شکمی و پشتی تحت تأثیر لگن و لوردوز کمری قرار دارند.

درمان های پزشکی

از آنجا که هایپرلوردوز تنها عامل مهم در بروز کمر درد است ، لازم است توجه بیشتری به علل بروز آن بکنیم. مدیریت زود هنگام کمر درد شامل موارد زیر می باشد:

دادن اطلاعات و آموزش های لازم به بیمار،
تشویق افراد مبتلا به کمردرد به فعالیت های فیزیکی مداوم به منظور پیشگیری از کمردرد ، که تا آنجا که ممکن است فعالیت های عادی را ادامه دهند.
در نظر گرفتن درمان های توصیه شده با توجه به انتظارات و اولویت های فرد در هنگام عود بیماری ،

درمان های دارویی و جراحی برای گودی کمر

داروها

اولین گزینه دارویی برای درمان گودی کمر باید استفاده منظم از پاراستامول باشد. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و یا داروهای مخدر ضعیف مانند کدئین و دی هیدروکودئین هنگامی تجویز می شوند که درمان با پاراستامول یا NSAID ها درد را کاهش نمی دهد.

به بیمار به ویژه در افراد مسن در مورد خطر عوارض جانبی ناشی از NSAID ها ، هشدار بدهید.

عمل جراحی

وقتی منحنی لوردوز کمری شدید باشد و درمان محافظه کارانه به تنهایی مؤثر واقع نشود ، و اگر بیمار علائم نورولوژیکی داشته باشد ، مداخله جراحی در نظر گرفته می شود. نشانه های درگیر شدن عصبی از دست دادن حس حساسیت به لمس ، نداشتن رفلکس و از دست دادن توان رشته های عضلانی است. جراحی اصلاحی می تواند به صورت قدامی و پشتی انجام شود.

بهترین درمان های فیزیوتراپی — درمان های فیزیوتراپی برای گودی کمر

درمان های فیزیوتراپی برای گودی کمر

برای شروع درمان های فیزیوتراپی در ابتدا باید مطمئن باشید که هیچ علتی برای عمل جراحی وجود ندارد. شروع درمان فیزیوتراپی هم زمان با مصرف داروها تأثیر بیشتری در درمان بیمار خواهد داشت.

درمان های فیزیوتراپی باید با هدف بهبود لوردوز بیمار و کاهش درد کمر باشد.

همانطور که قبلاً گفتیم عوامل مؤثر در کمر درد بسیار متنوع هستند. آنچه بسیار اهمیت دارد ، تعیین اهداف درمانی خاص برای هر بیمار می باشد.

درمان های فیزیوتراپی نیز متنوع است و شامل موارد زیر می باشد:

درمان دستی ،
ورزش درمانی ،
برنامه ورزشی ویلیامز ،

درمان دستی

درمان دستی شامل منیپولیشن یا دستکاری ستون فقرات از تکنیک های این نوع درمان برای ستون فقرات کمری می باشد. طول مدت درمان حداکثر نه جلسه در طول دوازده هفته می باشد.

ورزش درمانی

به نظر می رسد ورزش درمانی ، از جمله تمرین های تحت نظارت متخصص فیزیوتراپ ، در کاهش درد و بهبود عملکرد در بزرگسالان مبتلا به کمردرد مزمن ، مؤثر می باشد. بیماران مبتلا به کمردرد حاد که علاوه بر استفاده از دارو ، ورزش هم کردند ، در طی مدت طولانی درد کمتری داشتند.

کاهش دادن فشار در ستون فقرات کمری باید هدف تمرین باشد. این تمرینات می تواند منجر به کاهش لوردوز کمری شود. تمرینات باید به صورت منظم انجام شود تا حداکثر تأثیر را به جا بگذارد.

برنامه ورزشی ویلیامز

پروتکل آموزشی ویلیامز یک برنامه تمرینی برای مردان زیر 50 سال و زنان زیر 40 سال است که به هایپرلوردوز کمری مبتلا هستند. هدف از این تمرین ها کاهش درد و اطمینان از استقامت عضلات پایینی تنه از طریق هماهنگ کردن عضلات شکم ، باسن و همسترینگ می باشد.

برنامه ورزشی ویلیامز شامل تمرینات زیر است :

تمرین اول :

به پشت روی زمین بخوابید و زانوها را خم کنید ،
کف پاها را روی زمین قرار دهید ،
بدون فشار دادن پاها ، سعی کنید کمر با زمین تماس پیدا کند و لگن خود را کمی بالا بیاورید ،
حدود 5 تا 10 ثانیه در این وضعیت بمانید.
این حرکت را 10 تا 12 بار تکرار کنید.

تمرین دوم :

به پشت روی زمین بخوابید و زانوها را خم کنید ،
کف پاها را روی زمین قرار دهید ،
زانوی راست خود را با دو دست گرفته و به طرف سینه خود بکشید ، 5 تا 10 ثانیه نگه دارید ،
این حرکت را با پای چپ تکرار کنید.

تمرین سوم :

به پشت روی زمین بخوابید و زانوها را خم کنید ،
کف پاها را روی زمین قرار دهید ،
هر دو زانو را به به طرف سینه خود بکشید ،
حدود 5 تا 10 ثانیه در این وضعیت بمانید.
این حرکت را 10 تا 12 بار تکرار کنید.

تمرین چهارم:

مانند تمرین اول به پشت روی زمین بخوابید و زانوها را خم کنید ،
کف پاها را روی زمین قرار دهید ،
به آرامی سر و شانه ها را از زمین جدا کنید و چند ثانیه در این وضعیت بمانید ،
به آرامی به حالت اولیه برگردید.

تمرینات تقویتی

ورزش ایزومتریک و ایزوتونیک : این تمرین ها ممکن است برای تقویت گروه های عضلانی اصلی تنه مفید باشد که ستون فقرات را تثبیت می کند. همچنین می تواند درد را کاهش دهد. بیمار باید به تدریج این تمرینات را انجام دهد تا جایی که بتواند حرکات را برای 10 ثانیه حفظ کند.

بیماران مبتلا به کمردرد مزمن از این طریق می توانند ماهیچه های عمیق تنه خود را تقویت کنند.

تمرینات کنترل حرکات

به نظر می رسد که تقویت عضلات عمقی شکم یا تمرینات کنترل حرکات تأثیر بسیاری بر کاهش درد و ناتوانی داشته باشد. بیمار نیاز به یادگیری برای فعال کردن عضله شکم دارد. نفس گیری در طول تمرینات بسیار مهم است. گام بعدی هماهنگی با عضلات مولتی فیدوس و عضلات کف لگن می باشد. شما می توانید تمرینات را با حرکات دست ها یا پاها شروع کنید. پس از آن بیمار سعی کند انقباض عضله شکمی را با این تمرینات ادغام کند.

تمرینات کششی

تمرینات کششی در افراد مبتلا به سندرم متقاطع پا از نوع شدید ، وضعیت بیماری را بدتر می کند. برای بهبود تحرک بیمار، شما می توانید از تمرینات کششی از قبیل کشش همسترینگ ، فلکسورهای لگن و عضلات پاراسپین کمر را انجام دهید. این تمرینات عضلات را فعال می کنند به شرط اینکه بیش از 15 ثانیه طول بکشد.

در بیشتر موارد هایپرلوردوز ناشی از وضعیت بد بدنی است. هنگامی که وضعیت خود را اصلاح کنید ، این مشکل از بین خواهد رفت.

گام اول این است که از فرم بدن خود در طول روز آگاه شوید. و تلاش کنید تا بدن تان در هنگام نشستن و یا ایستادن در وضعیت مناسبی قرار بگیرد. همچنین از طرفیان خود بخواهید که در صورت مشاهده قوس کمر به شما یادآوری کنند تا درست بایستید یا بنشینید.

محقق و مترجم : مینو شفیعی

لینک منبع

سایر منابع برای مطالعه بیشتر