میوزیت به هر وضعیت پزشکی یا بیماری گفته می شود که باعث التهاب عضلات است. ضعف، تورم و درد شایعترین علائم میوزیت هستند. علل میوزیت عبارتند از عفونت، آسیب دیدگی، خود ایمنی، و عوارض جانبی داروها. بسته به علت ایجاد کننده، درمان میوزیت متفاوت است.
علل میوزیت
هر شرایطی که منجر به التهاب عضلات شود باعث میوزیت است. علل میوزیت می تواند به چند دسته تقسیم شود:
- شرایط پزشکی و بیماری های التهابی. در اکثر مواقع این شرایط به دلیل خود ایمنی بدن، حمله سیستم ایمنی به بافت های بدن، ایجاد می شود. شرایط التهابی ایجاد کننده میوزیت بالقوه شدید عبارتند از:
- درماتومیوزیت
- پلی میوزیت
- میوزیت جسم انکلوزیونی
دیگر شرایط التهابی منجر به اشکال خفیف تر میوزیت عبارتند از:
- سل جلدی
- تصلب پوست
- آرتریت روماتوئید
شرایط التهابی اغلب از جدی ترین علل میوزیت هستند که نیاز به درمان طولانی مدت دارند.
2) عفونت. عفونت های ویروسی از شایعترین عفونتهای ایجاد کننده میوزیت هستند. به ندرت، باکتری ها، قارچ ها، و یا موجودات دیگر نیز باعث میوزیت می شوند. ویروس یا باکتری ممکن است به طور مستقیم به بافت های عضلانی حمله کنند و یا با انتشار مواد خاص باعث آسیب فیبرهای عضلانی شوند. ویروس های سرماخوردگی، آنفولانزا و اچ آی وی از نمونه ویروس های ایجاد کننده میوزیت هستند.
3) دارو و مواد مخدر. بسیاری از داروها و مواد مخدر می توانند باعث آسیب های عضلانی موقت شوند. از آنجا که التهاب عضلات در اغلب موارد مشخص نیست، این اختلال عضلانی ممکن است به جای میوزیت، میوپاتی تشخیص داده شود. داروها و مواد مخدر ایجاد کننده میوزیت یا میوپاتی عبارتند از:
- استاتین ها
- کلشی سین
- هیدروکسی کلروکین (plaquenil)
- آلفا اینترفرون
- كوكائين
- الکل
میوپاتی ممکن است درست پس از شروع مصرف دارو و یا پس از مصرف دارو برای ماه ها یا سال ها رخ دهد. گاهی اوقات، میوپاتی به دلیل تداخل بین دو داروی مختلف ایجاد می شود. میوزیت شدید ناشی از مصرف دارو، نادر است.
4) آسیب دیدگی. ورزش شدید می تواند به درد عضلانی، تورم، و ضعف برای ساعت ها و یا چندین روز پس از ورزش منجر شود. التهاب منجر به این علائم یکی از علل ایجاد کننده میوزیت است. علائم میوزیت به دلیل ورزش یا آسیب دیدگی با استراحت کردن تا حد زیادی بهبود می یابد.
5) رابدومیولیز. آسیب و تخریب سریع عضلات اسکلتی منجر به رابدومیولیز می شود. درد عضلانی، ضعف، و تورم از علائم رابدومیولیز هستند. ادرار ممکن است به رنگ قهوه ای یا قرمز تیره تبدیل شود.
علائم میوزیت
نشانه ی اصلی میوزیت، ضعف عضلانی است. ضعف ممکن است قابل توجه باشد و یا تنها با تست کردن تشخیص داده شود. درد عضلانی (میالژی) ممکن است وجود داشته و یا نداشته باشد.
درماتومیوزیت، پلی میوزیت، و دیگر شرایط میوزیت التهابی باعث ضعفی می شوند که به آرامی در طول هفته ها یا ماه ها بدتر می شود. ضعف بر عضلات بزرگ همچون گردن، شانه و باسن تاثیر می گذارد.
ضعف ناشی از میوزیت می تواند به سقوط/افتادن منجر شود که بلند شدن از روی صندلی یا پس از سقوط را دشوار می کند. علائم دیگر عبارتند از:
- جوش
- خستگی
- ضخیم شدن پوست در دستان
- مشکل بلع
- اشکال در تنفس
افراد دارای میوزیت ناشی از ویروس معمولا علائم عفونت ویروسی مانند آبریزش بینی، تب، سرفه، گلو درد، و یا حالت تهوع و اسهال را دارند. اما، علائم عفونت ویروسی ممکن است چند روز یا هفته قبل از بروز علائم میوزیت از بین بروند.
برخی افراد مبتلا به میوزیت دارای درد عضلانی هستند. اما، اکثر مبتلایان این درد را ندارند.
بسیاری از دردهای عضلانی توسط میوزیت ایجاد نمی شود، بلکه صدمات ناشی از آسیب دیدگی و یا بیماری های معمول مثل سرماخوردگی و آنفولانزا باعث آنها هستند. این نوع دردهای عضلانی عادی را میالژی می نامند.
نحوه تشخیص میوزیت
با توجه به ضعف عضلات و یا سایر شواهد، پزشک میوزیت را تشخیص می دهد. آزمایشاتی که برای تشخیص میوزیت انجام می شوند عبارتند از:
- آزمایش خون. سطح بالای آنزیم های عضلانی، مانند کراتین کیناز، می تواند نشانه وجود التهاب عضله باشد. دیگر آزمایش های خون برای وجود آنتی بادی های غیرطبیعی_نشانه وجود شرایط خود ایمنی_ انجام می شوند.
- ام آر آی (MRI). در این اسکن با استفاده از یک آهنربای قوی و یک کامپیوتر، تصاویری از عضلات گرفته می شود که به شناسایی مناطق میوزیت و تغییرات ایجاد شده در عضلات در طول زمان کمک می کند
- ای ام جی (EMG). الکترودهای سوزنی داخل عضلات قرار داده می شوند و از طریق آنها پزشک می تواند پاسخ عضلات به سیگنال های الکتریکی عصبی را بسنجد. EMG می تواند ماهیچه های دچار ضعیف و یا آسیب دیده به دلیل میوزیت را تشخیص دهد.
- بیوپسی عضلانی. دقیق ترین تست برای تشخیص میوزیت است. عضله ضعیف شناسایی شده، تکه ایی از آن برداشته و بافت های عضلانی آن بررسی می شود. بیوپسی عضله منجر به تشخیص نهایی در بسیاری از افراد مبتلا به میوزیت می شود.
میوزیت علت بسیاری از دردها و ضعف های عضلانی نمی باشد و به این دلیل تشخیص میوزیت کاری ساده نمی باشد و زمانبر است.
نحوه درمان میوزیت
درمان میوزیت با توجه به علت ایجاد کننده آن متفاوت است.
شرایط پزشکی و بیماری های التهابی ایجاد کننده میوزیت ممکن است با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن درمان شوند از جمله:
- پردنیزون
- آزاتیوپورین (Imuran)
- متوتروکسات
معمولا وجود یک ویروس باعث میوزیت ناشی از عفونت می شود که به هیچ درمان خاصی نیاز ندارد. میوزیت ناشی از باکتری غیر معمول است و برای جلوگیری از گسترش عفونت و مرگ زایی آن نیاز به مصرف آنتی بیوتیک است.
رابدومیولیز به ندرت به دلیل میوزیت ایجاد می شود، اما در صورت ایجاد می تواند به آسیب کلیوی دائم منجر شود. به منظور دریافت مداوم مایعات وریدی در مقادیر بالا، افراد مبتلا به رابدومیولیز در بیمارستان بستری می شوند.
میوزیت ناشی از دارو با توقف مصرف آن دارو درمان می شود. در میوزیت ناشی از داروهای دارای استاتین، التهاب عضلات معمولا در عرض چند هفته پس از قطع دارو از بین می رود.
منبع : http://www.webmd.com/a-to-z-guides/myositis-symptoms-treatments-prognosis#1-2
