اسپاسم کمر و داروهای مؤثر در درمان گرفتگی عضلات

درمان های متعددی برای درمان اسپاسم کمر و گرفتگی عضلات وجود دارد. داروهایی که از آنها به منظور درمان دستگاه عصبی مرکزی استفاده می شود و خاصیت آرام بخش بر روی دستگاه اسکلتی – عضلانی دارند ، داروهای شل کننده عضلانی نامیده می شوند. از این داروها به همراه درمان های دیگر از قبیل استراحت ، فیزیوتراپی و سایر اقدامات برای از بین بردن اسپاسم استفاده می شود. شل کننده های عضلانی برای استفاده کوتاه مدت برای درمان بیماری های عضلانی – اسکلتی حاد و دردناک مفید می باشند.

هدف از مصرف این داروها کاهش اسپاسم عضلانی اسکلتی ، تسکین درد و افزایش تحرک عضلات آسیب دیده است.

شل کننده های عضلانی از گروه داروهای مخدر نیستند. بلکه به گروهی از داروهای تعلق دارند که اثر آرام بخش بر روی عضلات دارند.

به طور معمول ، آرام بخش های عضلانی برای درمان اسپاسم و درد کمر و به منظور کاهش درد پشت و گرفتگی عضلات تجویز می شوند. آرام بخش های عضلانی گاهی نیز برای بیماران مبتلا به کمر درد و سایر علائم فیبرومیالژیا تجویز می شوند.

انواع مختلفی از داروهای آرام بخش عضلانی وجود دارد که معمولا ً از آنها برای درمان درد پشت یا گردن استفاده می شود

داروهای رایج برای درمان اسپاسم کمر

آرام بخش های عضلانی برای درمان کمر درد و دردهایی مانند آن عبارت هستند از :

باکلوفن ،
کلرزوکسازون (Lorzone ، (Parafon Forte DSC ،
کاریزوپرودول (Soma) ،
سیکلوبنزاپرین (e.g. Amrix, Cyclobenzaprine Comfort Pac Fexmid, FlexePax, ،
فلکسریل ، FusePaq Tabradol, Therabenzaprine-60) ،
دانترولن (دانتریوم) ،
دیازپام ( والیوم) ،
متازالون (متاکسال ، اسکلاکسین) ،
متوکاربامول (روباکسین ، روباکسین-750 ) ،
تیزانیدین (زانافلکس ، کپسول زانافلکس) .

دارو تنها بخشی از تسکین درد است. این داروها معمولاً برای استفاده در کوتاه مدت و به عنوان بخشی از برنامه کلی روند بهبودی تجویز می شوند. روند بهبودی شامل استراحت ، کشش ، فیزیوتراپی و سایر تمرینات می باشد.

اسپاسم عضلانی و علل بروز آن

اسپاسم عضلانی یا گرفتگی های عضلانی ناگهانی ، انقباض غیر دائمی یک عضله یا گروهی از ماهیچه ها است. اسپاسم عضلانی ممکن است به علت کشش بیش از حد عضله ایجاد شده و منجر به درد شود. گرفتگی عضلات ممکن است ناشی از بیماری هایی مانند درد کمر، درد گردن و فیبرومیالژیا باشد.

داروهای تجویزی می تواند به کاهش درد و ناراحتی ناشی از اسپاسم عضلانی کمک کند. علاوه بر این ، برخی از داروهای بدون نسخه ممکن است برای درمان درد و درد ناشی از اسپاسم عضلانی استفاده شوند.

داروهای تجویزی

داروهای تجویزی به دو گروه تقسیم می شوند : آنتی اسپاستیک و آنتی اسپاسمودیک . برخی از داروهای ضد اسپاسم مانند تیزانیدین ممکن است برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده شوند.

داروهای آنتی اسپاسمودیک : آرام بخش عضلانی – اسکلتی (SMRs)

از SMRs علاوه بر استراحت و فیزیوتراپی برای کمک به کاهش اسپاسم عضلات استفاده می شود. این داروها با ایجاد یک اثر آرام بخش یا به وسیله جلوگیری از ارسال سیگنال های درد توسط اعصاب شما از مغز عمل می کنند.

شما باید از این شل کننده های عضلانی فقط به مدت 2 تا 3 هفته استفاده کنید. به این دلیل که نتایج استفاده طولانی مدت از این داروها هنوز مشخص نشده است. این داروها عبارت هستند از :

کاریزوپرودول ،
کلرزوکسازون ،
سیکلوبنزاپرین ،
متوکسالن ،
متوکاربامول.

عوارض جانبی شایع SMR ها

در حالی که داروهای آنتی اسپاسمودیک می توانند برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده شوند ، نشان داده شده است که مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) یا استامینوفن بهتر از این داروها نتیجه می دهند. علاوه بر این ، داروهای آنتی اسپاسمودیک عوارض جانبی بیشتری نسبت به NSAID ها یا استامینوفن دارند.

عوارض جانبی شایع SMR های مرکزی عبارتند از :

خواب آلودگی ،
سرگیجه ،
سردرد ،
عصبی بودن ،
ادرار قرمز مایل به بنفش یا نارنجی ،
فشار خون پایین در هنگام ایستادن.

شما باید با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات این داروها برای درمان اسپاسم عضلانی خود صحبت کنید.

داروهای آنتی اسپاستیک : ضد اسپاسم

داروهای آنتی اسپاستیک برای درمان سفتی عضلانی استفاده می شود. این داروها عبارتند از:

باکلوفن ،
دیازپام ،
دانترولن.

هشدار در مورد مصرف آرام بخش های عضلانی

شل کننده های عضلانی مانند کاریزوپرودول و دیازپام می توانند عادت ایجاد کنند. اطمینان حاصل کنید که داروهای تان را دقیقاً همان طور مصرف می کنید که توسط دکتر معالج شما تجویز شده است.

آرام بخش های عضلانی همچنین می توانند علائم دیگری از جمله تشنج و یا توهم (حساسیت به چیزهایی که واقعی نیستند) ایجاد کنند. به طور ناگهانی مصرف داروهای تان را متوقف نکنید. به ویژه اگر آنها را برای مدت طولانی را مصرف کرده اید.

همچنین آرام بخش های عضلانی سیستم عصبی مرکزی (CNS) را آرام می کنند. از آنجا که این داروها خواب آلودگی ایجاد می کنند. در هنگام مصرف این داروها از انجام فعالیت هایی مانند رانندگی و کار با ماشین آلات سنگین که نیاز به دقت دارند ، اجتناب کنید.

در هنگام استفاده از آرام بخش های سیستم عصبی مرکزی از موارد زیر اجتناب کنید :

الکل ،
داروهای ضد افسردگی CNS ، مانند داروهای مخدر یا روان گردان ،
داروهای خواب آور ،
مکمل های گیاهی مانند سنت جان.

در مورد چگونگی استفاده از آرام بخش های عضلانی با پزشک خود مشورت کنید. در صورتی که :

اگر بیش از 65 سال سن دارید ،
اگر یک مشکل روان شناختی یا اختلال مغزی دارید ،
اگر مشکلات کبدی دارید.

آرام بخش های عضلانی به طور گسترده ای برای درد حاد کمر تجویز می شوند. این داروها به طور معمول برای استفاده کوتاه مدت بیمار تجویز می شوند. برای از بین بردن درد در ناحیه کمر یا گردن ناشی از اسپاسم عضلانی ، همچنین برای گرفتگی عضلانی نیز تجویز می شود.

ملاحظات در طول بارداری

اداره غذا و داروی ایالات متحده داروها را به منظور ایمنی در دوران بارداری رتبه بندی کرده است. این رتبه بندی به تدریج با اطلاعات دقیق تر جایگزین می شود. اما رتبه بندی هنوز هم به عنوان مرجع سریع برای بسیاری از داروهای موجود مفید است.

رتبه بندی داروها در دوران بارداری به صورت زیر است :

مطالعات انسانی کنترل شده نشانگر خطراتی برای جنین نیست ؛ این داروها امن ترین هستند.
مطالعات حیوانی هیچ گونه خطر برای جنین را نشان نمی دهد ، اما مطالعات انسانی کنترل شده انجام نشده است.
مطالعات حیوانی یا انسانی کافی انجام نشده است و یا اثرات نامطلوب در جنین حیوانات نشان داده شده است. اما هیچ اطلاعاتی در مورد انسان وجود ندارد.
شواهدی از خطر ابتلا به جنین انسان وجود دارد. اما استفاده ازاین داروها ممکن است در موقعیت های خاص بیش از حد خطرناک باشد.
ریسک جنینی اثبات شده از هرگونه مزایای احتمالی بیشتر باشد.

نگرانی در مورد استفاده بیش از حد از دارو

با وجود تجویز داروهای ضد اسپاسم به طور گسترده ، هنوز هم استفاده از آرام بخش های عضلانی در جامعه پزشکی بحث انگیز است.

استفاده روزافزون از این داروها موجب نگرانی در مورد مصرف بیش از حد ، عوارض جانبی و شواهدی بر محدود بودن اثربخشی آنها شده است. به ویژه هنگامی که به طور مداوم برای یک بیماری مزمن استفاده می شود.

برخی از مطالعات و تجزیه و تحلیل های تحقیقاتی نشان داده اند که شل کننده های عضلانی در کوتاه مدت در کاهش علائم کمردرد مفید تر از پلاسبو (دارونما) می باشند.

محقق و مترجم : مینو شفیعی

لینک منبع